VOORGESCHIEDENIS
In het Egypte uit de tijd van de farao’s werden de velgranden van wagenwielen soms met repen leer overtrokken om het houten wiel te beschermen en misschien ook wel om enige vering te bewerkstelligen. Gaat het wat te ver om dat de voorloper van onze autoband te noemen?
MASSIEFRUBBEREN BAND
In dat geval verplaatsen wij ons naar het jaar 1781. Toen werden bij wijze van experiment in Engeland postkoetsen voorzien van massiefrubberen banden. Die sleten echter enorm snel vanwege het slechte wegdek uit die periode, en waren dus geen succes.
De ommekeer volgde, toen de Amerikaan Charles Goodyear en de Engelsman Thomas Hancock in 1839 onafhankelijk van elkaar het vulcaniseren van rubber uit (Vulcanus was de Romeinse god van het vuur) uitvonden. Dit betreft de bewerking van rubber met gesmolten zwavel, waardoor het elastisch en niet-kleverig wordt en zich kan hechten aan andere stoffen (zoals metaal). Deze ontdekking maakte op termijn de weg vrij naar rubberen banden – eerst voor fietsen, dan voor koetsen en tenslotte ook voor auto’s.
Niettemin waren auto’s veroordeeld om tot 1889 (het jaar van de uitvinding van de luchtband) met massiefrubberen banden te blijven rijden. Zelfs daarna was het nog een tiental jaren gebruikelijk, dat nieuwe personenauto’s naar keus konden worden geleverd met massiefrubberen banden of luchtbanden.
LUCHTBAND VOOR KOETSEN
Uitvinder van de luchtband voor koetsen: Robert Thompson (Schotland, 1845). Dit werd echter een drama vanwege de vele lekke banden. Stoomauto’s uit die tijd reden op massiefrubberen banden, die wel hard sleten maar in elk geval niet lek konden raken.
LUCHTBAND VOOR FIETSEN
Voor auto’s voldeden massiefrubberen banden aanvankelijk redelijk. Toch was al snel duidelijk dat er voor auto’s iets anders bedacht moest worden. De eerste stap daartoe werd gezet door John Dunlop (Schotland, 1888), die een effectieve luchtband voor fietsen uitvond. Die bestond uit een binnenband van vellen latex met daaroverheen een aparte beschermingsmantel. Testrijder was zijn zoontje op zijn driewieler!
LUCHTBAND VOOR AUTO’S
Uitvinder: Édouard Michelin (Frankrijk, 1889). Voor de auto kwam de luchtband net op tijd, namelijk op het moment dat auto’s sneller gingen rijden dan koetsen. Michelins luchtband voor auto’s was een diagonaalband en had geen beschermende mantel meer nodig. Met de snelle ontwikkeling van de auto kwam ook die van de luchtband op gang.
AFNEEMBARE LUCHTBAND
Het wisselen van een band nam vroeger zo’n drie uur in beslag, waarna de solutie ook nog een nacht moest drogen. In 1891 bedacht Michelin ook de afneembare luchtband, die met metalen plaatjes tegen de velg was geschroefd. Dat bleek een goed idee, want in dat jaar won wielrenner Charles Terront er een wielerwedstrijd over 1200 kilometer mee. Dat was een soort wake-up call voor de autowereld. Als dat met een fiets mogelijk was, dan moest dat ttoch zeker ook met een auto kunnen?
DE VOLGENDE GERELATEERDE ITEMS WORDEN ELDERS IN WWW.365AUTOHISTORIE.NL APART BEHANDELD:
BANDVENTIEL (1890)
DIAGONAALBAND (1894)
BANDENPROFIEL (1904)
BANDEN WISSELEN (1906)
BANDENROET (1907)
RADIAALBAND (1913)
TERREINBAND (1921)
BALLONBAND (1923)
DUBBELLUCHT (1925)
RUN-FLAT-BAND (1935)
RACEBAND (1952)
TUBELESS-BAND (1953)
KEVLAR-BAND (1972)